ناله های شبانه ...

چه زیباست نیمه شب هنگامیکه بنده خاص خداوند سر بر آستان الهی گذارد و ناله ی جانسوزش که بوی عطر بهشتی به همراه آن است به آسمان ها و به عرش الهی برسد و ندای یا رب یا ربش عرش الهی را به لرزه در آورد و ملائکه را با خود هم ناله نماید ...
چه زیباست هنگام نیمه شب وضو گرفتن و به آسمان پر ستاره نگاه کردن و پی به عظمت پروردگار بردن ...
چه زیباست زمزمه کردن الهی العفو الهی العفو هنگامی که سر بر آستان الهی گذاشته باشی و نهایت خضوع و خشوع را داشته باشی ...
و چه زیباست هم ناله شدن با علی (ع) در دل شب چرا که او نمونه ی خالصی است از بندگی خدا
یا رب ارحم ضعف بدنی ...
خدایا معبودا رحم کن بر بدن ضعیفم ...
این ناله ی علی است .
ابکی لظلمت قبری  ...
می گریم برای تاریکی قبرم ...
این ناله سید الساجدین است .
واقعا اگر این دعا ها از ائمه معصومین به ما نمی رسید ما چگونه با خدا مناجات می کردیم چگونه شکر نعمت هایش را به جا می آوریم خداوندا به ما توفیق دعا و مناجات را که باعث خلوص و رشد ما می شود عطا کن و آن ها را موجب قبول درگاهت قرار بده .

آمین یا رب العالمین

64/11/11

 

 

 

دکترعلی شریعتیانسانها را به چهار دسته تقسیم کرده است:

1. آنانی که وقتی هستند هستند وقتی که نیستند هم نیستند 

عمدهآدمها. حضورشان مبتنی به فیزیک است. تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست کهقابل فهم می‌شوند. بنابراین اینان تنها هویت جسمی دارند.

2. آنانی که وقتی هستند نیستند وقتی که نیستند هم نیستند

مردگانیمتحرک در جهان. خود فروختگانی که هویتشان را به ازای چیزی فانیواگذاشته‌اند. بی شخصیت‌اند و بی اعتبار. هرگز به چشم نمی‌آیند. مرده وزنده‌اشان یکی است.

3. آنانی که وقتی هستند هستند وقتی که نیستند هم هستند 

آدمهایمعتبر و با شخصیت. کسانی که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان همتاثیرشان را می گذارند. کسانی که هماره به خاطر ما می‌مانند. دوستشانداریم و برایشان ارزش و احترام قائلیم.

4. آنانی که وقتی هستند نیستند وقتی که نیستند هستند  

 

شگفتانگیز ترین آدمها. در زمان بودشان چنان قدرتمند و با شکوه اند که مانمی‌توانیم حضورشان را دریابیم. اما وقتی که از پیش ما میروند نرم نرمآهسته آهسته درک می‌کنیم. باز می‌شناسیم. می فهمیم که آنان چه بودند. چهمی گفتند و چه می خواستند. ما همیشه عاشق این آدمها هستیم . هزار حرفداریم برایشان. اما وقتی در برابرشان قرار می‌گیریم قفل بر زبانمانمی‌زنند. اختیار از ما سلب می‌شود. سکوت می‌کنیم و غرقه در حضور آنان مستمی‌شویم و درست در زمانی که می‌روند یادمان می آید که چه حرفها داشتیم ونگفتیم. شاید تعداد اینها در زندگی هر کدام از ما به تعداد انگشتان دست همنرسد.

 

 

 

 

 

راستی تو از کدام دسته ای ؟

آخرین روز

محمد حنیفه می گوید : صبح روز بیستم ماه مبارک رمضان مردم در خواست ملاقات با امیر مومنان (ع) کردند ، حضرت اجازه داد . مردم می آمدند ، سلام می کردند و حضرت به سلامشان پاسخ می داد . ( بعد از مدتی ) حضرت فرمود : بپرسید از من پیش از آن که مرا از دست بدهید ، اما سعی کنید سوالهاتان سبک باشد که امامتان به دلیل این ضربت ناخوش است . مردم سخت گریستند و برای رعایت حال آن بزرگوار از سوال کردن خودداری می کردند .

در همان حال حجر بن عدی بپا خاست و اشعاری را انشاد کرد که معنی آن چنین است :

افسوس و اندوه بر آن مولای پرهیزگار

همان پدر پاکان که پاکیزه است و شیر خدا

امیر مومنان (ع) پس از استماع اشعار حجر ، به او فرمود : حجر ! چه حالی خواهی داشت آنگاه که از تو بخواهند از من بیزاری بجویی ؟ عرض کرد : ای امیر مومنان ! اگر با شمشیر مرا قطعه قطعه کنند و در آتش فروزانم افکنند ، همه ی این بلا ها را بر بیزاری از شما بر خواهم گزید . حضرت فرمود : حجر ! خداوند تو را در راه خوبی ها موفق بدارد و تو را از ناحیه ی اهل بیت پیامبرت جزای خیر دهد .

 

آن که برای آخرتش کار کند خداوند دنیایش را کفایت می کند

امام علی (ع)

 

 

آخرین وصایای مظلوم مظلومان

امیر مومنان (ع) در آخرین لحظات زندگی این جهانی وصیت فرمود که : در فردای شبی که مرا به خاک سپردید ، تابوتی را نیز بر شتری بگذارید و به طرف مدینه روانه کنید تا قبرم بر عموم مردم پنهان بماند – سپس به امام مجتبی (ع) و امام حسین (ع) فرمود : - ای ابا محمد و ای ابا عبدالله ! گویا می بینم که در آینده دچار فتنه ها و بلا ها خواهید شد ، صبر کنید تا خداوند خودش برایتان حکم کند که او بهترین حاکمان است ، آنگاه فرمود : ای اباعبدالله ! تو شهید این امت هستی ، بر تو باد به تقوای الهی و صبر بر بلاهای او . در این حال حضرت از هوش رفت ، بعد از مدتی که به هوش آمد فرمود : هم اینک ، رسول خدا (ص) عمویم حمزه ، برادرم جعفر و اصحاب رسول خدا (ص) به من می گویند به سوی ما بشتاب که همگی منتظر توایم . در پایان با همه وداع فرمود ، همه را به خدا سپرد ( و خطاب به ماموران قبض روح ) فرمود : درود بر شما ای فرستادگان پروردگارم و بعد این آیات را تلاوت فرمود :

(( لمثل هذا فلیعمل العاملون )) ((ان الله مع الذین اتقوا و الذین هم محسنون)) :

(( عمل کنندگان باید برای چنین پاداشی عمل کنند )) (( همانا خدا با کسانی است که می پرهیزد و نیکی می کنند )).

لحظاتی بعد ، عرق ، پیشانی آن امام بزرگوار را فرا گرفت و در حالی که به طور مرتب ذکر خدا می گفت و ادای شهادتین می کرد رو به قبله شد ، چشم ها را بست ، پا ها را (به سوی قبله) دراز کرد و فرمود : ((اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له و اشهد ان محمدا عبده و رسوله )) ، و به دنبال آن روح بزرگ عظیمترین رجل الهی ( بعد از رسول اکرم (ص) ) به رضوان الهی پیوست .

السلام علیه یوم ولد و یوم استشهد و یوم یبعث حیا .

 

دنیا خانه ی نابود شونده و آخرت خانه ی جاودانه است ، پس از این گذرگاه برای جایگاه ابدی تان توشه بردارید .

امام علی (ع)

 

 

محبوب دلم ؛

چه بگویم که دل بی قرارت را، قرار بخشم ؟

 به چه اعتراف کنم و چه عهدی ببندم که باور کنی که دیگر حاضر نیستم به خاطر من گریه کنی ؟

بدان که اگر تکه تکه ام کنند حاظر نخواهم بود فقط برای یک لحظه چشمان زیبایت را از خود غمگین کنم.